«Դուք արդյոք ինչ-որ բան հասկանո՞ւմ ե ք հայից»:
Այո, հասկանում ենք կամ էլ պարտավոր ենք հասկանալ, քանզի մենք էլ հայ ենք`տարօրինակ ու հանելուկային:
…Ու հասկանում եմ հայիս ամեն մի քայլը: Ասում եք՝ մարդիկ վախենում են ժամանակից, ժամանակն էլ եգիպտական բուրգերի ՞ց: Հայից է պետք վախենալ, հայից:
Նա եղել է միշտ, ամենքի հետ ու ամեն տեղ: Այսօր էլ կա, որովհետև երբեք չի մտածել լինելու, մնալու մասին, իր գոյը պահպանել է ծայրաստիճան ահեղ կռիվներով` քայլելով մահվանը զուգահեռ: Ստացվում է՝ հայը անմի ՞տ է: Հնարավոր է:
Հայը միաժամանակ «…բարեկամ է և թշնամի, ստեղծող և կործանող»ապրող, չմեռնող:
Ի ՞նչ է անում հայը առհասարակ: Կարող է անել ամեն ինչ՝ չանելով ոչինչ: Ստացվում է՝ հայը հակասակա ՞ն է: Հնարավոր է:
Ապրում է ամեն տեղ, հարմարվում ամեն ինչի հետ, միամտաբար հնազանդվում ամեն մեկին: Ազգովի տանջվում, տառապում է: Ստացվում է՝ հայը միամի ՞տ է: Հնարավոր է:
Փորձեք անծանոթ մի հայի հարցնել՝ ինչպես է: Շքեղ կյանքի մի այնպիսի նկարագրություն կլսեք, որ սթափվելու անհրաժեշտություն կզգաք, բայց նույն հարցը տվեք ծանոթ մեկին: Վաաա~յ, հանվեք, մերկացեք, տվեք ձեր վերջին շապիկը, որ հանկարծ չմեռնի դիմացինը: Ստացվում է՝ հայը հպարտ է ևաներես: Երկուսն էլ հնարավոր է: Անում է՝ ինչ խելքին փչի ու տուժում իր արածից: Հայը ազա ՞տ է: Հնարավոր է:
Սովորաբար մարդիկ աշխատում են լուծել առաջացած խնդիրները, բայց հայը լուծելուն զուգահեռ նորն է ստեղծում: Ստեղծում է, ու ինքն էլ իր ստեղծածից գլուխ չի հանում: Ստացվում է՝ հայը ստեղծագո ՞րծ է: Հնարավոր է:
Ստացվում է՝ հայը կա, ապրում է: Հնարավոր է և չկա, բայց կա հայի բնավորություն` «խասյաթ»՝ դարերով եկած: Իսկ դա բավակա ՞ն է լինելու համար: Հնարավոր է:
Ես գիտե ՞մ հայը ով է: Հնարավոր է՝ չգիտեմ կամ էլ գիտեմ, որովհետև հայ եմ` տարօրինակ ու հանելուկային:
tamlime 
Թամարա ջան ինչ սիրուն էին գրել շատ դուրս եկավ….մանավանդ վերջին մասը ինձ հիացրեց վերջում լավ էիր գրել…..«խասյաթ»-ի մասին խոսք չունեմ 😀 ….ապրես… ցավոք ճիշտ էս, որ հայը ամեն ինչին հարմարվում է ամեն ինչում լսում է ուրիշին…
Սոնա ջան մերսի կարծիքի համար,իսկ ինչ վերաբերվում է հարմարվելուն `մենք էլ հայ ենք ու երևի պիտի հարմարվենք մեր «խասյաթ»-ին…)))
Կարդացի նյութդ…Եվ հայի նման ասեմ…Լիովին համաձայն եմ բողոքելու,կամ միամտության հետ,բայց կարդալուց ես զգացի (կարող է սխալ զգացի),որ դու միքիչ չսիրելով ես գրում:Քեզ դուր չի գալիս…Կարող է դա հենց հայի խասյաթը առանձնահատկությունները,չգիտեմ բոլոր ազգերը ունեն առանձնահատկություններ:Իհարկե կարելի է անվերջ խոսել հայերի մասին,բայց մեկ է այդ խասյաթը(սիրեցի այդ բառը) երբեք դուրս չի գա մեր միջից:Այսպիսին էր իմ կարծիքը…հայի կարծիքը
Շնորհակալ եմ կարծիքի համար…)))
Լուսինե ջան հնարավոր է,որ չսիրելով էի գրում կամ էլ չափից շատ էի սիրում գրելուց..արդյունքում կա այն ինչ կա(երևի դա էլ իմ առանձնահատկությունն է) 🙂